คนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังนั้นคือความหวังในตนเอง.
จากบทกลอนบรรทัดหนึ่งทำให้เกิดความคิดหลายแง่.

ฉันคือคนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังหรือไม่?
เรา เป็นสถานที่เต็มไปด้วยความหวังหรือเปล่า?
และคนไข้ของเรา คือคนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังใช่ไหม?

เราคือที่ปลูกความหวังและแบ่งปันให้แก่กัน.
เราขอเป็นกำลังใจให้กับการมีความหวังของคนไข้และช่วยเหลือ หล่อเลี้ยงความฝันของทุกคน…

เหมือนดั่งคำร้องของเพลงเพลงหนึ่ง มนุษย์เท่านั้นคือความหวัง. 
การมีความหวังที่เต็มเปี่ยมของคนไข้นั้น คือความหวังของเรา